Het voor publicatie inzien van een interviewtekst. De meeste journalisten hebben er een broertje dood aan, ervaren woordvoerders weten wel beter dan er vanaf te zien. ‘Alleen controleren op feitelijkheden, hè?’, sputtert de journalist nog even. Tuurlijk, joh.
Motivatie, dát wil je zien! Daarom volgens hier zeven open deuren voor leiders die zich afvragen wat ze nu weer uit de kast moeten trekken om hun mensen wél mee te krijgen…
Leiders die vooruit willen vragen zich vaak af welk konijn ze uit hun hoge hoed moeten toveren om hun mensen wél mee te krijgen… Wat kunnen ze doen om te motiveren? Inspireren? Draagvlak te vinden?
Ze bestaan nog steeds: communicatiemensen die een ronkende reclamefolder van een ‘newsy’ bedoelde kop voorzien, het ‘persbericht’ noemen en denken daarmee zichzelf en de journalistiek een dienst te bewijzen. Doodzonde en contraproductief. Terwijl het schrijven van een goed persbericht heus zo moeilijk niet is.
Het was een jaar of acht geleden. Of we twee filmmakers op weg konden helpen. “Ze staan een beetje stil”, was de indruk. “Willen jullie een uurtje van je tijd doneren en ze met coaching op gang trekken?” Twee heren van ruim middelbare leeftijd meldden zich. Ze hadden het heilige voornemen een documentaire te maken over ‘De Zusters van Liefde’ in Tilburg.
Heb je belangrijke en complexe informatie te delen die van invloed kan zijn op je reputatie? Verspreid allereerst een goed, compleet en eerlijk persbericht. Je geeft daarmee zelf richting aan de loop van gesprekken met journalisten in plaats van speelbal van hun vragen te worden.
Velen noemen zich adviseur. Ze praten graag met mensen met macht, gooien daar de benen onder tafel en citeren uit boekjes met advies en voorgesneden wijsheden. Als het écht ergens over gaat worden ze er niet bij betrokken. Dat vinden ze dan heel raar.
Het vertoeven aan de top schijnt grote eenzaamheid met zich mee te brengen. En doorlopend het besef dat je diep kunt vallen. Alle reden om ervoor te zorgen dat je je als topbewoner goed laat informeren over wat zich op de begane grond afspeelt; ook dát is leiderschap. Een goede adviseur schopt je sowieso af en toe van je Olympus af.
Hoogste tijd dat de tekstschrijver zijn plek in het centrum van het communicatievak herovert. Je kunt nog zo briljant ideeën bedenken, strategieën uitbroeden of mensen dromen verkopen; als het product van je denkwerk niet leesbaar op papier of beeldscherm komt, ben je alsnog nergens.
Het valt voor (politieke) bestuurders niet mee de rug recht te houden als publiek en politiek hen met almaar meer wantrouwen bejegenen. Nog even en alleen de meest kleurloze types of onverantwoordelijke gelukszoekers durven zo’n positie in het (openbaar) bestuur nog aan.
