Microfoon

Afstand houden, expert

Als ik even geen zin heb om te werken vermei ik me met hifi-porno. Ik klik dan rond op sites als hifi.nl voor mooie apparatuur om audio weer te geven. Of verdiep me in wat zich in de studio afspeelt, bij goede muziekopnames. Vind ik leuk. En levert het inzicht op dat je als expert alleen dan te vertrouwen blijft als je voldoende afstand houdt tot je onderwerp.

Vooral ‘hardware-recensies’ zijn vermakelijk. Serieuze mannen (vrijwel nooit vrouwen) knopen met serene serieusheid kabels van honderden euro’s per decimeter tussen prijzige netstroomfilters, versterkers, streamers, cd-spelers, DAC’s en loeidure luidsprekers. Na een forse inspeeltijd (koud uit de doos klinkt het allemaal natuurlijk nog helemaal nergens naar, dat weet iedereen) becommentariëren ze met plechtig plichtsbesef het geluid. En dan hóren ze me toch dingen.

Dat ene kabeltje maakt het geluid nóg breder dan dat andere. Zo’n edelmetalen voetje onder de versterker zet Norah Jones extra tastbaar midden in je kamer. Een toonarm van grafiet geeft veel meer zwart tussen de tonen. Meer lucht en ruimte – kippenvel, werkelijk. Er gaat een wereld van magie voor je open.

Op YouTube bespreken intussen talloze slecht geklede veertigers en vijftigers onverstaanbaar hun eigen apparatuur. Maken telefoonopnames van gigantische speakerzuilen (“Hoor eens!”) en loeizware componenten. Ze tasten de contouren ervan af als waren het onbereikbare vrouwen.

Laatst stootte ik op een vijf jaar oude review van luidsprekers. Het waren de ‘Mk II’s’ (spreek uit: ‘Mark Two’s‘, op z’n Engels) van een eerdere uitgave. Met zo’n aanduiding weet je dat er significante verbeteringen zijn aangebracht. Eigenaren kunnen door het prijsverschil van $44.000,- bij te passen hun oude speakers in de fabriek laten opwaarderen. Transportkosten niet inbegrepen.

Kwaliteitsrecensent
De recensent oordeelde het wijs zijn oude bevindingen als ijkpunt te nemen voor zijn beoordeling van de Mark Two’s. Dat had hij beter niet kunnen doen. Een kwaliteitsrecensent als hij kon niet zeggen geen zinnig verschil te horen tussen de ‘oude’ speakers (ook in ons land nog te koop voor €235.000,- per paar) en de nieuwe (te importeren voor ongeveer €278.000,-). Laat staan een verschil dat tegen de huidige koersen €43.000,- waard is.

Intussen schoten zijn schrijverscapaciteiten te kort om de nieuwe versie op te hemelen zonder zijn bevindingen over de oude onderuit te halen. Ja, nee, de stem van die zangeres klonk vorige keer al fantastisch maar nú klonk het pas écht allerfantastischt. De piano was vorige keer al heel echt maar nú kon hij hem zowat ruiken! De vingers op de snaren van de harp. En dan die drums, die cymbalen…

Smaak
Had hij die vorige speakers ‘de allerbeste’ genoemd? Na wat gereutel over smaak waarmee hij als een slechte goochelaar de aandacht probeerde af te leiden kwam de voorspelbare klaroenstoot: nú, bij déze, kon hij pas écht zeggen dat dit de bovenstebeste allergoeiste ter wereld was. Voorlopig. En voor zover je dat ooit kon zeggen, natuurlijk.

Er worden in de wereld van de ‘high-end’ audioapparatuur veel heel mooie dingen gemaakt en verkocht. Daar gaat veel geld in om. Prima. Er worden soms onzinverhalen over opgehangen en er bestaan voor wie even zoekt grappige gezond verstand-sites (spiegel) als tegengif. Het geeft allemaal niets; ieder het zijne. Mijn communicatiepunt van vandaag: er is veel voor te zeggen een beetje afstand te bewaren tot je onderwerp als je er als expert over wilt worden beschouwd.

Veel luisterplezier!