Twitter-logo

Twitter en politiek: alles voor aandacht

Er zijn weer verkiezingen aanstaande. Dat zie je aan de massale pogingen van mensen om via Twitter aandacht te krijgen. Voor zichzelf, hun mening, hun programma, hun partij, hun lijst. Leuk – maar als je alleen maar tijdens de campagne twittert kun je het net zo goed achterwege laten.

Dankzij Twitter is het nu stukken gemakkelijker ‘beroemd’ te worden. De uitdaging is om voldoende op te vallen tussen de ruis, het gekrakeel en de almaar oplaaiende bubbelgevechtjes en fitties.

Deze blog probeert geen volledige ‘How to win de verkiezingen met Twitter’-handleiding te zijn. Verder dan een paar handreikingen gaat dit verhaal hier niet – sorry.

Begin op tijd
Er is natuurlijk geen betere tijd om te beginnen met je persoonlijke profilering dan ‘Nú!’ De kunst is om het ook voort te zetten en vol te houden wanneer de verkiezingen al hoog en breed geweest zijn. Of je nu wel of geen volksvertegenwoordiger of bestuurder werd: blijf je uitspreken!

Spreek je uit!
Te veel tweeps houden het bij het doorplaatsen van berichten. Zorg voor je eigen geluid, een kritische noot, een grappige inval, omdenken, opvallende observaties – iéts! De verschillende bubbels hebben zich al gevormd, je moet van goeden huize komen of plotsklaps heel beroemd worden om snel een grote schare volgers op te doen.

Besef waar je bent
In kringen van adviseurs is veel discussie over of je je nu wel of niet op de sociale media moet manifesteren als politieke, publieke of zakelijke entiteit. De marketeers aan de ene kant kijken verlekkerd naar de grote groepen mensen die almaar meer tijd doorbrengen op de diverse platforms. ‘Massa is kassa’ heet het dan. Communicatiemensen anderzijds menen dat je snel veel krediet en sympathie verspeelt door altijd maar weer je boodschappen te pluggen.

Twitter en Feestboek zijn dorpskroegen, vinden ze. Plekken voor ontmoetingen en gezelligheid. Als daar per ongeluk een keer een inhoudelijk gesprek ontstaat is dat prima. Wie er doorlopend zichzelf, zijn producten of denkbeelden pusht wordt al snel vervelend. Denk aan de neef die zich in een multilevel-marketing-piramide heeft laten kletsen en nu bij ieder familiefeest zijn schoonmaakmiddel aan je wil slijten.

Blijf beleefd!
Te vaak zie je gesprekken en discussies op sociale media ontaarden omdat mensen vóór alles gelijk willen krijgen. Goed lezen is een kunst die weinigen daarbij gegeven lijkt en ook correcte formuleringen moet je met een lampje zoeken. Om het over spelling nog maar even niet te hebben.

Wanneer je een debat opende of je mengde in dat van een ander, sluit je bijdrage dan netjes af. Als mensen schelden, dreigen of anderszins onhoffelijk worden kun je alsnog afhaken. (Beticht mensen niet te snel van onhoffelijk gedrag; probeer door hun lompheid heen te lezen. Blijf redelijk, bedenk dat je niet van suiker bent en dat het niet aan jou is andere mensen op te voeden.)

Negeer de trollen!
Er hangen mensen rond op Twitter die geen ander doel lijken te hebben dan rellen. Of ze dat doen omdat ze in hun eigen leven iets te kort komen, omdat een vreemde mogendheid ze betaalt of omdat ze mentaal defect zijn is irrelevant. Wanneer mensen anoniem rondhangen, in jaren maar een heel kleine schare volgers opbouwden en nooit op constructief geluid te betrappen zijn kun je ze beter links laten liggen. Of rechts, vaak.

Hou het kort!
Te vaak tweeten mensen eindeloze rijen berichten achter elkaar. De kunst is nou net om het in 280 lettertekens gezegd te krijgen, desnoods met verwijzing naar een kort, helder verhaal op internet. Laat zien dat jij het niet nodig hebt je belezenheid te bewijzen door je publiek enorm lange, liefst anderstalige behangrollen op te dringen. Bewijs hoe jij hoofd- en bijzaken kunt onderscheiden.

Leer mensen kennen van allerlei pluimage
De inmiddels welhaast mythische ‘algoritmes’ achter de social media doen er alles aan je vooral die berichten aan te bieden waarvan ze passen bij wat je al denkt of meent te vinden. Of, zoals onlangs van YouTube werd gezegd, almaar extremer varianten daarvan.

Je wordt als bron vooral dan aantrekkelijk om te volgen, leuk om te lezen én zelf breder in je ontwikkeling als je ook mensen leest en probeert te begrijpen met wie je het hartstochtelijk oneens bent. Wanneer je je als SP’er écht inleeft in een VVD’er of andersom ontstaan daaruit mooie gedachtewisselingen. Wellicht overtuig je elkaar niet definitief maar je leert er in ieder geval van dat ook iemand met een andere ideologie dan de jouwe wel eens het beste voor kan hebben met de wereld.

Tweets zijn soms net nieuws!
Wanneer je je in de openbaarheid begeeft, niet terugschrikt voor een stevige mening én onderdeel bent van een politieke organisatie kan het zijn dat de pers jouw (afwijkende?) mening pikant en nieuwswaardig vindt. En dan kan jouw oprisping plots in de ‘echte’ krant komen. Als het goed is vind je dat best leuk. Je zat op Twitter voor de aandacht, toch?

 

Ook overheidsorganisaties zitten steeds vaker op Twitter. Op zichzelf goed om kort, staccato nieuws door te geven, zeker bij incidenten. Om te zien wat er gezegd en geroepen wordt (‘omgevingsanalyse’). En om feitelijke vragen snel en correct te beantwoorden.

Maar hoed je voor discussie! De overheid representeert ‘de macht’, het is niet aan de toevallige gemeentelijke, provinciale of departementale tweep-van-dienst om te bepalen wat ‘een burger’ zou moeten of mogen vinden. Feiten melden? Prima. Een mening poneren? Dat doen wethouders, gedeputeerden of ministers maar lekker zelf op hun eigen account.