We maken met en bij Open Deuren van alles mee. Over onze wederwaardigheden schrijven we soms een blog en dat zetten we dan hier neer. Onze inzichten, associaties, lessen of losse gedachten – doe ermee wat je wilt.
In de tijd dat we ons probeerden te weren tegen een pandemie zagen we veel persconferenties. Ze begonnen allemaal precies op tijd. Da’s ergens best veelzeggend.
Je besluit de pers centraal te informeren. Eén moment, onder eigen regie, waarop je in je eigen woorden en ononderbroken kunt vertellen wat er aan de hand is. Je gaat alles rustig op een rijtje zetten en presenteren. Achtergronden, afwegingen, obstakels en een telefoonnummer voor het publiek. Dé manier om paniek en speculatie voor te blijven. Hoe laat is iedereen er? Mooi, dan kunnen we een uurtje later de pers wel bestellen. Prima, doen we!
https://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2022/12/Persco-standupper.jpg9971500Open Deurenhttps://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2017/09/LogoOpen-300x150.pngOpen Deuren2022-12-22 16:18:002022-12-22 16:18:00Een goede persconferentie begint te laat
Alle aandacht die overheden opeisen gaat ten koste van onze aandacht voor iets of iemand anders. Dat mogen communicatieafdelingen en bestuurders zich best wat vaker realiseren.
De communicatieadviseur van de gemeente is er niet om de wethouder in het zonnetje te zetten – dat kunnen die wethouder en zijn partij via sociale media prima zelf. Dat de burgemeester gezellig doet voor en met bejaarden of kinderen mag ze helemaal zelf weten. En hoe goed er ook over nagedacht is, het is niet aan welke beleidscommissie dan ook om met gemeenschapsgeld inwoners van de beste mening (“U vindt toch zeker ook dat..?”) te overtuigen. Lees meer >
https://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2022/11/DSC_0100-scaled.jpg17022560Open Deurenhttps://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2017/09/LogoOpen-300x150.pngOpen Deuren2022-11-24 14:51:442022-11-24 14:51:44Verzuip ons niet, overheid
Een dansgroep mocht een voorstelling brengen over rouw en het vieren van het leven. Als decor koos ze een begraafplaats. Toen burgers daar lucht van kregen en opspeelden, bleek de besluitvorming niet bestand tegen de beeldvorming. Het bevoegd gezag koos de aftocht en trok de vergunning in.
De vergunning was volgens de regelen der kunst aangevraagd én verleend. De wethouder was daarin naar eigen zeggen niet gekend en merkte pas dat er wat stond te gebeuren toen er commotie ontstond. Het aloude ‘communicatiefoutje’ werd van stal gehaald.
https://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2022/10/Pere-La-Chaise-e1665071918954.jpg8131380Open Deurenhttps://opendeuren.nl/wp-content/uploads/2017/09/LogoOpen-300x150.pngOpen Deuren2022-10-06 18:07:012022-10-06 18:07:01'Ze dansen op de graven!'
Een goede persconferentie begint te laat
/in Blog /door Open DeurenIn de tijd dat we ons probeerden te weren tegen een pandemie zagen we veel persconferenties. Ze begonnen allemaal precies op tijd. Da’s ergens best veelzeggend.
Je besluit de pers centraal te informeren. Eén moment, onder eigen regie, waarop je in je eigen woorden en ononderbroken kunt vertellen wat er aan de hand is. Je gaat alles rustig op een rijtje zetten en presenteren. Achtergronden, afwegingen, obstakels en een telefoonnummer voor het publiek. Dé manier om paniek en speculatie voor te blijven. Hoe laat is iedereen er? Mooi, dan kunnen we een uurtje later de pers wel bestellen. Prima, doen we!
Lees meer >
Verzuip ons niet, overheid
/in Blog /door Open DeurenAlle aandacht die overheden opeisen gaat ten koste van onze aandacht voor iets of iemand anders. Dat mogen communicatieafdelingen en bestuurders zich best wat vaker realiseren.
De communicatieadviseur van de gemeente is er niet om de wethouder in het zonnetje te zetten – dat kunnen die wethouder en zijn partij via sociale media prima zelf. Dat de burgemeester gezellig doet voor en met bejaarden of kinderen mag ze helemaal zelf weten. En hoe goed er ook over nagedacht is, het is niet aan welke beleidscommissie dan ook om met gemeenschapsgeld inwoners van de beste mening (“U vindt toch zeker ook dat..?”) te overtuigen. Lees meer >
‘Ze dansen op de graven!’
/in Blog /door Open DeurenEen dansgroep mocht een voorstelling brengen over rouw en het vieren van het leven. Als decor koos ze een begraafplaats. Toen burgers daar lucht van kregen en opspeelden, bleek de besluitvorming niet bestand tegen de beeldvorming. Het bevoegd gezag koos de aftocht en trok de vergunning in.
De vergunning was volgens de regelen der kunst aangevraagd én verleend. De wethouder was daarin naar eigen zeggen niet gekend en merkte pas dat er wat stond te gebeuren toen er commotie ontstond. Het aloude ‘communicatiefoutje’ werd van stal gehaald.
Lees meer >