Kamerplant met microfoon

De verborgen microfoon

Soms worden we ingehuurd om mensen en organisaties te ‘mediatrainen’. Ons doel is vooral je niet op voorhand té nerveus te maken. Praten over wie je bent en wat je doet is meestal best leuk, toch?

Wel scheppen we er een sardonisch genoegen in per klant minstens één vreselijk lastige casus te verzinnen. Zoals deze, voor managers van een welzijnsorganisatie – laten we haar ‘Scotia’ noemen. Een verborgen microfoon pikte een vreselijk gesprek op. Wat nu..? Lees meer >

Dromen zijn gratis.

Droombubbels

Een lokale serviceclub, een verzameling mannen die iedere week gezamenlijk zelfkritiekloos terugkeek op haar successen, laadde het idee op zich een wereldwijde beroemdheid naar Nederland te halen. De opbrengst was voor het goede doel.

Laten we zeggen Mark Zuckerberg, dat kaliber. Om het geheel een scheutje ‘Wereldverbeteraar’ te geven zou Sir David Attenborough een keynote houden. Vonden ze een mooi woord. (Het was niet Attenborough. Wel die categorie.)

Lees meer >

Te veel signaal

Stop het gemeet

Wie geld uitgeeft aan communicatie en dienstverlening wil weten of dat goed landt. En hoe weet je dat zonder te meten, nietwaar? (Zullen we eens heel gauw stoppen met die onzin?)

Om meetbare resultaten te vergaren, is kwantitatief onderzoek nodig. Je hebt immers gegevens nodig, hoe meer hoe liever. In een grafiek , dat oogt lekker objectief. Dus sturen bots vragenlijsten naar het klantenbestand, zeker aan wie net contact had met een medewerker. ‘Op een schaal van 0 tot 10’ mogen zij aankruisen hoe tevreden ze zijn over service, prijs, bereikbaarheid, beantwoording en ga zo maar door. Nog wat gegevens over leeftijd, geslacht en jaren werkervaring van de respondent in kwestie en klaar ben je.Lees meer >

Accreditatie

Altijd weer die drugs

Hardstyle trekt me ongeveer net zoveel als experimentele jazz, harige spinnen of de kermis. Toch ben ik blij dat er mensen zijn die zoiets organiseren als Decibel outdoor. Niet alleen omdat ik er niet aan moet denken dat mijn beperkte smaak de maat der dingen zou zijn. Vooral omdat ik in het weekend van 18, 19 en 20 augustus 2023 de organisatie erachter leerde kennen en waarderen.

Er viel even een gaatje in de organisatie van de gemeente Hilvarenbeek. Of we stand-by wilden zijn voor het geval er vanuit de gemeente ‘gewoordvoerd’ moest worden als… nou ja, je weet nooit. Er kan altijd iets gebeuren als er meer dan 100.000 mensen op één plek samenkomen. Lees meer >

Globe

De wereld is weer plat

Een oud schrijfsel (vandaag teruggevonden op de server en niet meer geredigeerd) geeft een indruk van hoe snel de wereld draait, hoe snel zorgen en inzichten achterhaald lijken en alles toch min of meer hetzelfde blijft. Hier maakten we ons in augustus 2014 kennelijk druk om:

‘De wereld is weer plat’, zo beweerde onlangs een trendwatcher. Het wereldwijde dorp dat met internet aan elkaar hangt is zo klein geworden dat iedereen met iedereen contact kan maken. Hij bedoelde kennelijk dat de gelaagdheid er niet langer is, de wereld is niet langer ‘een verticale organisatie’ waar de baas vertelt en de ondergeschikte luistert. Nee, we zijn allemaal bazen geworden. Wie luistert er nog naar de ander? Lees meer >

Nervositeit onder tv-lampen

Een goede persconferentie begint te laat

In de tijd dat we ons probeerden te weren tegen een pandemie zagen we veel persconferenties. Ze begonnen allemaal precies op tijd. Da’s ergens best veelzeggend.

Je besluit de pers centraal te informeren. Eén moment, onder eigen regie, waarop je in je eigen woorden en ononderbroken kunt vertellen wat er aan de hand is. Je gaat alles rustig op een rijtje zetten en presenteren. Achtergronden, afwegingen, obstakels en een telefoonnummer voor het publiek. Dé manier om paniek en speculatie voor te blijven. Hoe laat is iedereen er? Mooi, dan kunnen we een uurtje later de pers wel bestellen. Prima, doen we!

Lees meer >

Vreedzame onderduiker

Verzuip ons niet, overheid

Alle aandacht die overheden opeisen gaat ten koste van onze aandacht voor iets of iemand anders. Dat mogen communicatieafdelingen en bestuurders zich best wat vaker realiseren.

De communicatieadviseur van de gemeente is er niet om de wethouder in het zonnetje te zetten – dat kunnen die wethouder en zijn partij via sociale media prima zelf. Dat de burgemeester gezellig doet voor en met bejaarden of kinderen mag ze helemaal zelf weten. En hoe goed er ook over nagedacht is, het is niet aan welke beleidscommissie dan ook om met gemeenschapsgeld inwoners van de beste mening (“U vindt toch zeker ook dat..?”) te overtuigen. Lees meer >

Begraafplaats

‘Ze dansen op de graven!’

Een dansgroep mocht een voorstelling brengen over rouw en het vieren van het leven. Als decor koos ze een begraafplaats. Toen burgers daar lucht van kregen en opspeelden, bleek de besluitvorming niet bestand tegen de beeldvorming. Het bevoegd gezag koos de aftocht en trok de vergunning in.

De vergunning was volgens de regelen der kunst aangevraagd én verleend. De wethouder was daarin naar eigen zeggen niet gekend en merkte pas dat er wat stond te gebeuren toen er commotie ontstond. Het aloude ‘communicatiefoutje’ werd van stal gehaald.

Lees meer >

Crisisnoodopvang

Asielzoekers? Vergeet je inwoners niet!

De Rijksoverheid schuift steeds meer problemen, zoals de asielcrisis, af op gemeenten. Jammer dat die vervolgens van schrik te vaak vergeten zich écht te verplaatsen in hun inwoner. Die wil alleen maar snel weten wat er staat te gebeuren zonder zich eerst een weg door hoogdravende, wollige taal te moeten kappen.

Of het nu gaat om coronamaatregelen, asielzoekers, statushouders of de energiecrisis: je doet er als gemeente weinig aan. Jij bepaalt niet of er wereldwijd een virus rondwaart en hoe dat het best te bestrijden. Geen Nederlandse burgemeester kan Poetin terechtwijzen. Schaarste, oorlog of angst die mensen deze kant op jagen liggen evenzeer buiten je invloedssfeer. Lees meer >

Postbussen

Richt je kritiek aan het juiste adres

In onzekere tijden als deze mengen velen zich met de moed der onwetendheid in discussies die normaliter zijn voorbehouden aan mensen die weten waarover ze praten. Ze wapenen zich met Wikipedia-lemma’s als ‘corona’ en ‘virus’ en mixen dat met de zaterdagbijlage tot een mening. Kritiek waaraan ze zich vast kunnen houden, ‘Ik vind iets dus ik ben (iets)’.

Kritiek uiten op machthebbers is één manier om je onzekerheid te temmen. Als de vijand een onzichtbare griezel is zet je er iemand tussen die je wél kunt zien en aanpakken. Prima, maar begrijp wie wel en niet iets kan met je kritiek. En wees niet al te teleurgesteld als jouw kritiek de koers van de samenleving als geheel niet weet te veranderen.

Lees meer >