Postbussen

Richt je kritiek aan het juiste adres

In onzekere tijden als deze mengen velen zich met de moed der onwetendheid in discussies die normaliter zijn voorbehouden aan mensen die weten waarover ze praten. Ze wapenen zich met Wikipedia-lemma’s als ‘corona’ en ‘virus’ en mixen dat met de zaterdagbijlage tot een mening. Kritiek waaraan ze zich vast kunnen houden, ‘Ik vind iets dus ik ben (iets)’.

Kritiek uiten op machthebbers is één manier om je onzekerheid te temmen. Als de vijand een onzichtbare griezel is zet je er iemand tussen die je wél kunt zien en aanpakken. Prima, maar begrijp wie wel en niet iets kan met je kritiek. En wees niet al te teleurgesteld als jouw kritiek de koers van de samenleving als geheel niet weet te veranderen.

Lees meer >

Intrigerend nieuwsbeeld

Het ongrijpbare nieuws

Het is lastig te voorspellen of iets wel of niet ‘nieuws’ mag heten. Gelukkig ben je lang niet altijd afhankelijk van de journalistiek om een boodschap daar te krijgen waar je haar hebben wilt.

In de jaren tachtig en negentig (“van de vorige eeuw”) leerden we op de toenmalige Academie voor (de) Journalistiek (en Voorlichting) onder meer over de nieuwsselectiecriteria van Galtung en Ruge. Zij identificeerden voorwaarden en regels waaraan een feit moest voldoen om nieuws te worden.

Lees meer >

Oefening baart kunst

Student Journalistiek? Pák die oefening!

Als een student Journalistiek je belt voor een interview kan het, zeker als je niet dagelijks met de pers omgaat, best een goed idee zijn ‘Ja’ te zeggen. Het is zowel voor hem of haar als voor jou een goede oefening. Zie het als een redelijk veilige ballenbak waarin je je meestal geen buil valt – tenzij je gaat lopen eh… fabuleren, natuurlijk. Da’s altijd vragen om problemen.

Eerlijk is eerlijk: wanneer een student Journalistiek belt krijgt die van professionals zelden topprioriteit. Hoe complexer de organisatie hoe afhoudender de woordvoerders. Voor hen leveren studenten vooral gedoe op waar ze niks aan hebben. Geen exposure, geen PR-of PA-millimeters maar wel een hoop moeite. Inclusief met een beetje pech de hele riedel van afstemming van vragen en antwoorden met de jurist en de bestuurder. Die ellende doen ze zichzelf alleen aan als het ‘voor het echie’ is.

Lees meer >

Een wethouder sneuvelt.

Opstappen? Prima – maar zo liever niet…

Bij Open Deuren juichen we het toe als mensen verantwoordelijkheid nemen. Bestuurder of volksvertegenwoordiger durven worden. In de spotlights stappen, wetend dat ze niet per se op erkentelijkheid hoeven te rekenen. En ook als ze de verantwoordelijkheid nemen op te stappen als ze het verklootten. Maar doe dat opstappen dan wel goed en chic. Dat is hier niet meteen gelukt…

Een wethouder uit Diemen is in Amsterdam. Bij een café ontstaat wat gedoe en vervolgens geduw en getrek met politiemensen. De man wordt aangehouden en meegenomen naar het bureau. Daar vindt de politie in zijn tas diverse drugs (naar verluidt GHB en wiet) en daar ook zou hij een agent in het gezicht gespuugd hebben.

Lees meer >

Veiligheid versus comfort

Door woonwijk Brandevoort in Helmond lopen bovengrondse hoogspanningslijnen. Op die lijnen staat spanning (anders heb je er niks aan) en daardoor ontstaat een Extreem Laagfrequent Elektromagnetisch Veld. Dergelijke velden zijn overal om ons heen. Een deel daarvan is door mensen gemaakt. Omdat we willen telefoneren, internetten, navigeren, tv-kijken, radio luisteren en ‘tokkelen‘. En omdat we niet in het donker willen zitten.

De rijksoverheid formuleert voorzorgsbeginselen (pdf): omwonenden mogen maar aan zoveel ‘straling’ die door menselijk handelen ontstaat blootstaan. Aan de gemeente daarop te letten. Zij beschouwt het als haar taak omwonenden uit te leggen dat de situatie veilig is en hoe ze dat borgt. Waarbij ‘veilig’ natuurlijk per definitie een subjectief begrip is. Aandacht voor veiligheid draagt op zichzelf al niet bij aan comfort of aan een veilig gevoel.

Open Deuren helpt bij het formuleren en uitdragen van een verhaal dat bovenal eerlijk en daarmee vertrouwenwekkend wil zijn. (En leunt daarbij onder meer zwaar op deze site.)

ISS voor de zon.

‘Wow!’ en de Kunst van Bescheidenheid

Wie als woordvoerder werkt, verdiept zich diepgaand in het werk van anderen. Wát deden ze, hóe deden ze dat, waaróm deden ze dat zo en wat ging er goed en fout? Op elk van die vragen formuleer je antwoorden waarmee ook leken uit de voeten kunnen. Soms word je al doende overvallen door de misvatting dat je precies weet waar je het over hebt. Sterker: dat je het zelf óók best zou kunnen.

Als je even niet oplet ga je bijna denken dat jijzelf de expert bent. (Een gedachte waar ook journalisten soms last van hebben – maar dit terzijde.) Wanneer dergelijke beroepsgebonden arrogantie mij omsingelt, denk ik aan deze foto. Om me weer snel therapeutisch nietig en functioneel bescheiden te voelen.

Lees meer >

Woorden brengen je ideeën tot leven.

De juiste woorden brengen ideeën tot leven

Goede ideeën sneuvelen als je ze niet treffend onder woorden brengt. Geef ze een eerlijke kans. Maak ze enthousiasmerend, na te vertellen, inhoudelijk kloppend en onweerstaanbaar. Wij kunnen je helpen ideeën tot leven te brengen door met jou de juiste woorden te vinden.

Lees meer >

Redactie en raad

Iedereen die wel eens schrijft kent het gevoel dat het niet lukt. Al je goede ideeën verflauwen zodra ze op het scherm verschijnen. Zeker als een hele afdeling, de wethouder of gedeputeerde en de commissie nu al over je schouder lijken mee te lezen.

Steeds meer ambtenaren vinden in die situatie hun weg naar Open Deuren. Ze gooien de halffabricaten over de schutting, sturen er een mail met ‘Help..!’ achteraan en laten zich verrassen. Menig vastgelopen voorstel of kadernota is op die manier voor de poorten van de writers block-hel weggesleept.

Wat te doen als je gebeld wordt voor een interview?

Checklist ‘Interview’

Een journalist aan de telefoon, met een paar vragen. “Interview? Nou ja, ‘interview’ klinkt meteen weer zo zwaar… Heb je even?” Wat nu?

Het interview (zelf noemde ik het vaak ‘even met elkaar praten’) is in de kern de meest pure vorm van informatieoverdracht. De journalist vraagt, zijn bron antwoordt en de journalist geeft dat antwoord zo onveranderd mogelijk door aan het publiek: wat kan er misgaan?

Lees meer >

Microfoon.

Transparant of dom?

“Ach, je weet toch hoe die dingen gaan?”, zei de klant een seconde voor de radiomicrofoon openging. Hij had een prettige, vertrouwelijke band opgebouwd met de journalist. Goed! Dat hij daartoe een liedje lang lekker transparant leegliep over wat het persbericht allemaal niet vermeldde en waarom dat maar goed was ook had niet gehoeven. De rode lamp sprong aan…

Lees meer >