De coaching begón best goed…

Het was een jaar of acht geleden. Of we twee filmmakers op weg konden helpen. “Ze staan een beetje stil”, was de indruk. “Willen jullie een uurtje van je tijd doneren en ze met coaching op gang trekken?” Twee heren van ruim middelbare leeftijd meldden zich. Ze hadden het heilige voornemen een documentaire te maken over ‘De Zusters van Liefde’ in Tilburg.

De ene zestiger wist veel van filmen en zag het openingsshot al helemaal voor zich. De andere wist naar eigen zeggen alles wat er te weten was over het onderwerp. Hun documentaire hoefde alleen nog maar gedraaid en gemonteerd te worden. En uitgezonden, natuurlijk. En, o ja, gefinancierd.

Of ze wel eens eerder een film hadden gemaakt? Dat niet. Daar stond tegenover dat van hun onderwerp, de Zusters van Liefde op de Oude Dijk in Tilburg, bij hun weten nooit eerder ‘een docu’ was gemaakt. (De logica achter die opmerking ontging ons destijds ook. Ze vergisten zich trouwens.)

Het eerste gesprek verliep zo’n beetje zoals hierboven beschreven. Het eindigde met een advies: schrijf een uitgebreide synopsis. “Vertel jezelf, elkaar, ons, je beoogde geldschieters en de zender hoe het verhaal van de film gaat verlopen. Wat gaan we zien, wat gaan we horen, in welke volgorde, hoe lang? Lukt dat in twee maanden?” O jee, ja, túúrlijk!

Bestseller
Ter motivatie vertelden we hen over een studiekennis. Die had het idee voor een bestseller in zijn hoofd, al helemaal uitgewerkt. Wat ontbrak was een goede schrijftafel. Een wederzijdse vriend was het gezwam op een dag meer dan zat. Hij nam een door mij afgedankt bureau en gaf het aan de bestsellerschrijver-in-spé met de woorden ‘Hier héb je je schrijftafel. Kom maar op met dat boek!’ “Nooit meer iets van gehoord…”

De filmmakers schaterden.

Na twee maanden hadden ze nog geen letter op papier. “We kunnen toch gewoon beginnen..?”, opperde de een, terwijl de ander wat monkelde over agogisch werk, dat ze geen kleuters waren en dat-ie van mijn hulp meer verwacht had. “We zijn geen steek verder!”

Ik heb de heren doorverwezen naar een gezellige kroeg in de binnenstad. “Daar kunnen jullie dit project eensgezind ten grave dragen of er lekker over verder blijven dromen. Zie maar.”

Nooit meer iets van gehoord.

(Er ís een mooie documentaire uit 2007 over de duizenden Zusters van Liefde die sinds 1833 intraden, ‘10.000 Verhalen van Liefde’.)