Altijd weer die drugs

Hardstyle trekt me ongeveer net zoveel als experimentele jazz, harige spinnen of de kermis. Toch ben ik blij dat er mensen zijn die zoiets organiseren als Decibel outdoor. Niet alleen omdat ik er niet aan moet denken dat mijn beperkte smaak de maat der dingen zou zijn. Vooral omdat ik in het weekend van 18, 19 en 20 augustus 2023 de organisatie erachter leerde kennen en waarderen.

Er viel even een gaatje in de organisatie van de gemeente Hilvarenbeek. Of we stand-by wilden zijn voor het geval er vanuit de gemeente ‘gewoordvoerd’ moest worden als… nou ja, je weet nooit. Er kan altijd iets gebeuren als er meer dan 100.000 mensen op één plek samenkomen.

Helaas bleek dat al te waar. Op zaterdagochtend werd in zijn tent een bewusteloze bezoeker aangetroffen. De beste medische zorg baatte niet. Na afloop van het festival werd een andere bezoeker door zijn vrienden als vermist opgegeven. Zijn levenloze lichaam werd een halve dag later bij het kanaal aangetroffen.

Het is niet aan mij om hier op deze sterfgevallen in te gaan. De woordvoerder van de organisatie nam zijn verantwoordelijkheid en stond de pers keurig, feitelijk en inlevend te woord. Ik weet er verder inhoudelijk niet meer van dan in de media staat – direct na het weekend ben ik afgelost door de vaste gemeentewoordvoerder. Nu ik de handen vrij heb, wil ik tóch nog even iets kwijt over Decibel outdoor en andere festivals.

Drugs
De suggestie, in vragen van de pers maar ook in mijn omgeving, is bij overlijdens al snel: het is een festival dus het zal wel om drugs gaan. Daarin sijpelt een oordeel door, iets tussen ‘Eigen schuld!’ en ‘Dat ze daar niet beter op letten!?’ in.

Er zijn op festivalterreinen geen dealers toegestaan (allicht) en iedereen moet al zijn tassen openen. Natuurlijk is die controle niet waterdicht, wie wil krijgt het spul echt wel binnen. Deze generatie ‘doet’ drugs tamelijk onbekommerd, lichtzinnig synthetica afwisselend met alcohol in de hoop euforie en roes te verlengen. Een deel van de huidige generatie mat zich in coronatijd verkeerde gewoontes en een nóg verdergaande individualiteit aan. Dat leidt soms tot te geringe onderlinge controle en te riskant gedrag.

Voeg daaraan toe dat ieder groot festival de statistiek tegen heeft. Zet 60.000 wezens die grofweg 30.000 dagen oud kunnen worden één dag bij elkaar en er gaan er ongeveer twee dood. Doe je niks aan, gaat gewoon vanzelf. Risicogedrag compenseert voor de lage gemiddelde leeftijd.

Plakje
Een festival, ieder festival, is daarmee als een plakje van de samenleving waarin we leven. Het gedrag en de risico’s van de straat komen onherroepelijk je terrein op. Je moet wel gek zijn om je dergelijke sores op de nek te halen.

De mensen achter Decibel outdoor zijn gelukkig nog zo gek. Bewonderend zag ik hoe ze vanuit het Event Center met gogme en in een goede sfeer regelden, ingrepen, coördineerden en afstemden. Ze waren als collega’s voor ‘het bevoegd gezag’, de gemeente Hilvarenbeek. Diep respect voor mensen die dit soort ondernemingen nog aandurven. Ook al vind je die herrie stiekem vooral herrie.

(Het mag je smaak niet zijn maar hé: een show als deze is toch ook echt gewoon heel vet, niet dan?)