Droombubbels

Een lokale serviceclub, een verzameling mannen die iedere week gezamenlijk zelfkritiekloos terugkeek op haar successen, laadde het idee op zich een wereldwijde beroemdheid naar Nederland te halen. De opbrengst was voor het goede doel.

Laten we zeggen Mark Zuckerberg, dat kaliber. Om het geheel een scheutje ‘Wereldverbeteraar’ te geven zou Sir David Attenborough een keynote houden. Vonden ze een mooi woord. (Het was niet Attenborough. Wel die categorie.)

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik ze niet zelf bij elkaar heb zien zitten, de sigaarkringetjes puffende, cognac nippende kasteelgoden in het diepst van hun eigen gedachten. Iemand benaderde me om te vragen of ik mee wilde denken over dit schitterende evenement. Ze hadden al een kasteeltje op het oog. Grote, verwarmde tent in de tuin, parkeerplaats voor satellietwagens en o ja, ze moesten natuurlijk minstens iemand als Cas Spijkers vragen voor de catering. Die leefde gelukkig nog en had ik die niet ooit een keer gesproken?

Pijn
Het gesprek begon aangenaam. Zodra droombubbels onder de druk van de realiteit bezweken, begon de pijn. Mijn gesprekspartner had gehoopt ons, ‘Tadáá!’, als een soort tovenaars te introduceren. Hij bleek al snel brenger van slecht nieuws te moeten worden. We merkten dat de heren geen benul hadden van wat ze zich aanhaalden. Hun denkproces stokte bij ‘het vinden van het mailadres van een George Soros is geen probleem’ (“George.Soros@gmail.com..?”, probeerden we) en één hunner secretaresses kon het invouwen en versturen van de uitnodigingen doen.

Eerlijk gezegd schepte ik almaar meer genoegen in het stellen van simpele vragen die altoos vernietigend bleken. Hadden ze al gedacht aan beveiliging, vervoer, hotelkamers voor de entourage, vooroverleg met autoriteiten? “Als een Nelson Mandela hier komt, kun je niet de avond van tevoren de veldwachter bellen.” Wisten ze hoe vaak wereldberoemdheden dit soort verzoeken kregen? Dat die, als ze maar op tien procent ervan in zouden gaan, twee dubbelgangers en zichzelf in moesten zetten om aan alle aanvragen te voldoen? Hadden ze al geïnformeerd bij een sprekersbureau of agentschap om na te gaan wat de rider van zo’n prominente figuur allemaal kon omvatten? En het gage? Of dachten ze écht dat zo’n beroemdheid..?

Geriater
Het was niet voor het eerst dat ik, na enkele besprekingen, dromen ten grave droeg. “Doe eerst eens een congres over, zeg, ondernemers en hun pensioen. Primatoloog, geriater, econoom, notaris – kun je iets heel leuks van maken. Als sponsor een verkoper van timesharing in Albufeira of zo. Als je dát goed afgaat, kun je daarna zien of je een Nederlandse oud-premier kunt strikken. Leer lopen voor je gaat vliegen.”

Het zou niet voor het laatst zijn dat we in aanraking kwamen met hooggegrepen wensen en overspannen verwachtingen van mensen die te weinig ‘Nee’ of ‘Wat denk je zelf?’ te horen kregen. Soms is het een ondankbare taak dromers van hun wolkentroon af te moeten stoten. Deze keer vond ik het stiekem best leuk…