Berichten

Nee, graag!

Soms wil een organisatie heel graag iets kwijt terwijl de krant er ook voor kan kiezen het niet op te pikken.

De woordvoerder deed nerveus over hoe zijn bestuurder boos was over zus-of-zo. Met tegenzin nam hij weer contact op met de krant nadat hij zich versproken had over haar gemoedstoestand, “Ik en mijn grote bek…”. Nou, vooruit, een gesprek met de bestuurder maar hij moest en zou het artikel van tevoren lezen, goudschaaltjes, gevoelig, je weet toch? Was dat goed? Ah, gelukkig, dank je wel!

Het werd een paginagroot verhaal.

Accreditatie

Altijd weer die drugs

Hardstyle trekt me ongeveer net zoveel als experimentele jazz, harige spinnen of de kermis. Toch ben ik blij dat er mensen zijn die zoiets organiseren als Decibel outdoor. Niet alleen omdat ik er niet aan moet denken dat mijn beperkte smaak de maat der dingen zou zijn. Vooral omdat ik in het weekend van 18, 19 en 20 augustus 2023 de organisatie erachter leerde kennen en waarderen.

Er viel even een gaatje in de organisatie van de gemeente Hilvarenbeek. Of we stand-by wilden zijn voor het geval er vanuit de gemeente ‘gewoordvoerd’ moest worden als… nou ja, je weet nooit. Er kan altijd iets gebeuren als er meer dan 100.000 mensen op één plek samenkomen. Lees meer >

Goed beleid verkoopt zichzelf

Of we mee wilden denken en schrijven aan een plan om de lokale samenleving na de pandemische stilstand weer op gang te trekken? Verenigingen, ondernemers en inwoners werden uitgedaagd ideeën te bedenken en ontvouwen om er na alle lockdowns samen weer tegenaan te gaan, de gemeente betaalde (mee aan) de uitvoering. We schreven het plan en het erop volgende raadsvoorstel in leesbaar, toegankelijk en enthousiasmerend Nederlands. “Doe niet te ingewikkeld over voorwaarden en reglementen en geef goede voorbeelden ruimschoots aandacht. Dat helpt beter dan welke advertentie- of sociale mediacampagne dan ook”, beloofden we.

Dat bleek.

Beleidscommunicatie, mensen meenemen, draagvlak

Beleidscommunicatie: wat hebben ZE nóu weer bedacht?

Als je werk doet als het onze, is het bijzonder heilzaam om af en toe weer eens mee te maken hoe het voelt aan de ándere kant. Aan de kant van de ontvanger die, de begrijpelijkheid van een beslissing en de helderheid van de communicatie daarover ten spijt, tégen is.

Op een goede dag lag er een Bewonersbrief op de deurmat. Als altijd las ik hem aandachtig – iemand moet dat doen. Er stonden verkeersmaatregelen in om de veiligheid te verbeteren op een stuk weg waar het letterlijk levensgevaarlijk oversteken is. Een proef van een paar maanden, wat kan een mens daar op tegen hebben?

Lees meer >

ISS voor de zon.

‘Wow!’ en de Kunst van Bescheidenheid

Wie als woordvoerder werkt, verdiept zich diepgaand in het werk van anderen. Wát deden ze, hóe deden ze dat, waaróm deden ze dat zo en wat ging er goed en fout? Op elk van die vragen formuleer je antwoorden waarmee ook leken uit de voeten kunnen. Soms word je al doende overvallen door de misvatting dat je precies weet waar je het over hebt. Sterker: dat je het zelf óók best zou kunnen.

Als je even niet oplet ga je bijna denken dat jijzelf de expert bent. (Een gedachte waar ook journalisten soms last van hebben – maar dit terzijde.) Wanneer dergelijke beroepsgebonden arrogantie mij omsingelt, denk ik aan deze foto. Om me weer snel therapeutisch nietig en functioneel bescheiden te voelen.

Lees meer >

Reputatiemanagement helpt alleen als je goed luistert naar goede adviseurs

Reputatiemanagement? Leer van andermans fouten

Waarom doen zoveel mensen die voor het oog van het publiek in de problemen komen wat hun voorgangers ook al deden? Terwijl dit altijd slecht afloopt? Vijf verklaringen en drie tips om het juiste te doen als het op crisismanagement en reputatiemanagement aankomt.

Lees meer >

Bestuurscommunicatie over aanbestedingsfoutje

Bij openbare aanbestedingen mag je als overheid geen concurrentiegevoelige gegevens van de huidige aanbieder prijsgeven. Door een knip- en plakfoutje in een Excel-bestand is precies dát wat er gebeurt. Spoorslags wordt de fout hersteld maar de benadeelde mededinger speelt al op nog voor de opdracht verleend is. Dat vereist listig formuleren, overleg met (de juristen van) omliggende gemeenten en een steengoede persverklaring.

Goede bestuurscommunicatie voorkomt pek en veren

De Gemeenteraad kon het niet waarderen dat de kosten voor Infrastructuur steeds weer opliepen, eerdere beloften van de wethouder dat ‘Nu, nu écht!’ het lek boven water was ten spijt. We staan de wethouder bij in het uit de organisatie naar boven halen van álle onderliggende feiten. Deze feiten op een begripvolle manier verwoorden en door de wethouder uit laten spreken klaart de lucht. Raad en wethouder kunnen weer met elkaar door één deur.

Bijeenkomst voor boze buurt

De buurt zát al niet te wachten op een kliniek voor forensische psychiatrie en verslavingszorg in hun achtertuin. De ‘Hiep, hiep, hoera!’-brief die de afdeling Communicatie van de gemeente de dag na het beslissende raadsdebat rondstuurt (‘Pietjepuksteradeel staat weer op de kaart!’, dat werk) is olie op het vuur. Er moet, met enige spoed, een ventielsessie komen waar omwonenden, gemeente en instelling nu eens oprecht en eerlijk naar elkaar luisteren – zonder valse verwachtingen. Open Deuren zit de informatieavond voor en bereidt alle sprekers voor op hun rol. Het wordt weer rustig in de buurt.

Stomme strategie: wegduiken voor de media

“Ze moeten ons hebben – en dus zeggen we niks!” De Raad van Commissarissen van een chemisch bedrijf adviseert de directie om vooral niet te reageren op de serie kritische interviews met medewerkers die in de regionale media verschijnt. Iets met ‘stilzitten als je geschoren wordt’. Het bestuur volgt die lijn, tegenwerpingen van de afdeling Communicatie ten spijt. Als ze ons na kantooruren uitnodigen stuift het even stevig in de bestuurskamer. Kunnen ze uitleggen waarom ze hun eigen adviseurs negeren? Niet?

Een dag later wordt de verslaggeefster, de ‘boosdoenster’, gebeld. “Zou je eens langs willen komen? We hebben al veel te lang gezwegen…”