“Ach, je weet toch hoe die dingen gaan?”, zei de klant een seconde voor de radiomicrofoon openging. Hij had een prettige, vertrouwelijke band opgebouwd met de journalist. Goed! Dat hij daartoe een liedje lang lekker transparant leegliep over wat het persbericht allemaal niet vermeldde en waarom dat maar goed was ook had niet gehoeven. De rode lamp sprong aan…
De waarheid is rekkelijk. We beleven tijden waarin gericht liegen soms profijtelijk is. De vorige bewoner van het Witte Huis bestond het zelfs geregeld de waarheid als ‘vijand van het volk’ te framen. Feiten en nieuws onderhouden een gespannen relatie met ‘correcte informatie’. Waar wantrouwen en achterdocht hoogtij vieren wordt de omgang met publiciteit almaar enger.
Allereerst een belofte van Open Deuren: wij bieden niemand een dekmantel om zich wederrechtelijk of op immorele wijze te verrijken. Waar wij bij staan gooit niemand iemand voor de spreekwoordelijke bus (tenzij die iemand dat over zichzelf afriep, natuurlijk). We zien niet werkloos toe hoe mensen geschaad worden, binnen of buiten de organisatie die ons inhuurt. En we liegen niet.
