Soms worden we ingehuurd om mensen en organisaties te ‘mediatrainen’. Ons doel is vooral je niet op voorhand té nerveus te maken. Praten over wie je bent en wat je doet is meestal best leuk, toch?
Wel scheppen we er een sardonisch genoegen in per klant minstens één vreselijk lastige casus te verzinnen. Zoals deze, voor managers van een welzijnsorganisatie – laten we haar ‘Scotia’ noemen. Een verborgen microfoon pikte een vreselijk gesprek op. Wat nu..? Lees meer >
In de tijd dat we ons probeerden te weren tegen een pandemie zagen we veel persconferenties. Ze begonnen allemaal precies op tijd. Da’s ergens best veelzeggend.
Je besluit de pers centraal te informeren. Eén moment, onder eigen regie, waarop je in je eigen woorden en ononderbroken kunt vertellen wat er aan de hand is. Je gaat alles rustig op een rijtje zetten en presenteren. Achtergronden, afwegingen, obstakels en een telefoonnummer voor het publiek. Dé manier om paniek en speculatie voor te blijven. Hoe laat is iedereen er? Mooi, dan kunnen we een uurtje later de pers wel bestellen. Prima, doen we!
Er zijn weer verkiezingen aanstaande. Dat zie je aan de massale pogingen van mensen om via Twitter aandacht te krijgen. Voor zichzelf, hun mening, hun programma, hun partij, hun lijst. Leuk – maar als je alleen maar tijdens de campagne twittert kun je het net zo goed achterwege laten.
Dankzij Twitter is het nu stukken gemakkelijker ‘beroemd’ te worden. De uitdaging is om voldoende op te vallen tussen de ruis, het gekrakeel en de almaar oplaaiende bubbelgevechtjes en fitties.
“Ach, je weet toch hoe die dingen gaan?”, zei de klant een seconde voor de radiomicrofoon openging. Hij had een prettige, vertrouwelijke band opgebouwd met de journalist. Goed! Dat hij daartoe een liedje lang lekker transparant leegliep over wat het persbericht allemaal niet vermeldde en waarom dat maar goed was ook had niet gehoeven. De rode lamp sprong aan…
Elders op onze site staat aan welke eisen een goed persbericht voldoet. Als je écht iets te melden hebt kan een persbericht zorgen voor wat positieve aandacht. ‘Golfjes maken’ noemen we dat.
Afgelopen week ondervonden we dit met het Beatrix College, een klant van ons. We konden berichten dat leerlingen van 5 vwo een fout in een rekenvoorbeeld in het Belastingplan 2019 hadden ontdekt. Financiën trakteerde hen daarop op taart.
Het persbericht en de meegeleverde foto vonden gretig aftrek. Daarnaast maakten diverse media er extra werk van, zoals RTL Late Night. De échte sterren zijn en blijven de leerlingen. En het ministerie, staatssecretaris Menno Snel en hun sportieve gebaar, natuurlijk.
Tussen Waalwijk en Tilburg komt de F261, een zogenaamde snelfietsroute. Langs de Hart van Brabantroute komt een fietspad dat zoveel mogelijk gescheiden is van het overige verkeer. Zo moet het nóg aantrekkelijker worden de fiets te nemen in plaats van de auto. Op 22 november zetten de wethouders van Loon op Zand, Tilburg en Waalwijk en de gedeputeerde Mobiliteit van de provincie hun handtekening.
De aantijging ‘intimiderend’ en ‘opdringerig’ was niet afdoende. De twee anoniem klagende ambtenaren vulden de mix aan met ‘onoorbaar ogende contacten tussen wethouder en lokale bordeelhouder’. De soap kon beginnen. Beginvraag: kon de wethouder eerlijk naar zichzelf kijken..?
Het college liet de wethouder acuut barsten. De wethouder zelf probeerde de kwestie weg te lachen. Er was niets aan de hand en of wij dat even onder woorden wilden brengen? Na een indringend intake-gesprek (verhoor?) in zijn vakantiebungalowtje begon het hem te dagen dat deze slag op deze manier niet te winnen was. Sterker: het gewerd hem dat hij bij nader inzien misschien toch eigenlijk best wel verkeerd te begrijpen was geweest.
Zonder dat eerlijke inzicht hadden we hem helaas niet kunnen helpen.
Er zijn woordvoerders en communicatieadviseurs die werkelijk geloven dat interviews beter worden van mediatraining en uitgebreide voorbereiding. Soms is dat niet het geval. Integendeel.
Het voor publicatie inzien van een interviewtekst. De meeste journalisten hebben er een broertje dood aan, ervaren woordvoerders weten wel beter dan er vanaf te zien. ‘Alleen controleren op feitelijkheden, hè?’, sputtert de journalist nog even. Tuurlijk, joh.
Ze bestaan nog steeds: communicatiemensen die een ronkende reclamefolder van een ‘newsy’ bedoelde kop voorzien, het ‘persbericht’ noemen en denken daarmee zichzelf en de journalistiek een dienst te bewijzen. Doodzonde en contraproductief. Terwijl het schrijven van een goed persbericht heus zo moeilijk niet is.
