Redactie en raad

Iedereen die wel eens schrijft kent het gevoel dat het niet lukt. Al je goede ideeën verflauwen zodra ze op het scherm verschijnen. Zeker als een hele afdeling, de wethouder of gedeputeerde en de commissie nu al over je schouder lijken mee te lezen.

Steeds meer ambtenaren vinden in die situatie hun weg naar Open Deuren. Ze gooien de halffabricaten over de schutting, sturen er een mail met ‘Help..!’ achteraan en laten zich verrassen. Menig vastgelopen voorstel of kadernota is op die manier voor de poorten van de writers block-hel weggesleept.

Twitter-logo

Twitter en politiek: alles voor aandacht

Er zijn weer verkiezingen aanstaande. Dat zie je aan de massale pogingen van mensen om via Twitter aandacht te krijgen. Voor zichzelf, hun mening, hun programma, hun partij, hun lijst. Leuk – maar als je alleen maar tijdens de campagne twittert kun je het net zo goed achterwege laten.

Dankzij Twitter is het nu stukken gemakkelijker ‘beroemd’ te worden. De uitdaging is om voldoende op te vallen tussen de ruis, het gekrakeel en de almaar oplaaiende bubbelgevechtjes en fitties.

Lees meer >

Wat te doen als je gebeld wordt voor een interview?

Checklist ‘Interview’

Een journalist aan de telefoon, met een paar vragen. “Interview? Nou ja, ‘interview’ klinkt meteen weer zo zwaar… Heb je even?” Wat nu?

Het interview (zelf noemde ik het vaak ‘even met elkaar praten’) is in de kern de meest pure vorm van informatieoverdracht. De journalist vraagt, zijn bron antwoordt en de journalist geeft dat antwoord zo onveranderd mogelijk door aan het publiek: wat kan er misgaan?

Lees meer >

Microfoon.

Transparant of dom?

“Ach, je weet toch hoe die dingen gaan?”, zei de klant een seconde voor de radiomicrofoon openging. Hij had een prettige, vertrouwelijke band opgebouwd met de journalist. Goed! Dat hij daartoe een liedje lang lekker transparant leegliep over wat het persbericht allemaal niet vermeldde en waarom dat maar goed was ook had niet gehoeven. De rode lamp sprong aan…

Lees meer >

Roze ruis

Aandacht: hoe overwin je de ruis?

De hele dag trekken ze je aandacht. Nieuws, roddels, sport, je baas, je klant: ze willen allemaal wat. Goedbedoelende figuren, instellingen en overheden schreeuwen intussen voortdurend door en over de achtergrondruis van alledag heen. Hoe kun jij in dat lawaai jouw boodschap nog kwijt?

Naast reguliere communicatiemiddelen trekken sociale media aan ieders mouw. Netflix, Spotify, dat goede boek en familie vervolmaken de herrie. Met een beetje pech sta je als zender vergeefs te wachten op dat momentje van stilte waarop jij jouw boodschap kunt laten horen.

Lees meer >

De Canadese hoogleraar Jordan B. Peterson.

Het kan ook té simpel…

Journalisten zien het als hun taak complexe zaken zo begrijpelijk mogelijk weer te geven. Op zichzelf natuurlijk een goede zaak. Maar soms maken ze het iets té simpel.

Een voorbeeld daarvan is te zien in deze video (Engelstalig, zeventien minuten). Hierin probeert Jordan B. Peterson stand te houden tegen wat hij ziet als oversimplificatie en vooringenomenheid.

Lees meer >

De kunst van een goed persbericht – 2

Elders op onze site staat aan welke eisen een goed persbericht voldoet. Als je écht iets te melden hebt kan een persbericht zorgen voor wat positieve aandacht. ‘Golfjes maken’ noemen we dat.

Afgelopen week ondervonden we dit met het Beatrix College, een klant van ons. We konden berichten dat leerlingen van 5 vwo een fout in een rekenvoorbeeld in het Belastingplan 2019 hadden ontdekt. Financiën trakteerde hen daarop op taart.

Het persbericht en de meegeleverde foto vonden gretig aftrek. Daarnaast maakten diverse media er extra werk van, zoals RTL Late Night. De échte sterren zijn en blijven de leerlingen. En het ministerie, staatssecretaris Menno Snel en hun sportieve gebaar, natuurlijk.

De reputatie van een natte krant

Bewaak je reputatie (We zijn niet gek!)

Gewoon een bericht in de krant van vandaag: Topman Smith steekt half salaris in Air France-KLM. Echt waar? Is zijn reputatie hem niets waard? Wie denkt zo’n man voor de gek te houden?

Het bericht voerde ons terug in de tijd. De nieuwe topman van dat beursgenoteerde bedrijf, Karel, ging veel meer verdienen dan zijn onder druk van aandeelhouders gejonaste voorganger. Die voorganger werd door de medewerkers gemist. Het was een aardige man met kennis van waar het bedrijf in deed – geen accountant die de NV als ‘moneymaker’ beschouwde.

Lees meer >

Redacteur en talkshowhost

De architect tekende een woon-zorgcomplex. Op de begane grond een koffietentje, winkels en loketten voor sociaal werk. Daarboven kwamen drie verdiepingen aan- en inleunwoningen, verzorgingsflats en gemeenschappelijke ruimten. In de binnentuin tekende hij een chic afgescheiden deel voor dementerenden met dwaalgedrag: het was práchtig, echt waar. Aan de redacteur dat mooi te verwoorden.

Open Deuren zou het bidbook schrijven op basis waarvan de gemeente de winnaar de opdracht ging gunnen. Het verhaal van de architect was leidend. Helaas was het geen grote prater. Hij liet zich zowat ondersneeuwen door de andere aanwezigen. De redacteur moest eerst zijn talent als talkshowhost aanspreken om de architect te redden uit de gespreksoverheersende klauwen van projectontwikkelaar, aannemer en financier. Toen de man eenmaal ruimte en vervolgens (subtiel aangemoedigd) zelfvertrouwen voelde, viel iedereen stil. Ademloos luisterden ze naar wat de architect bezielde.

Het was de eerste stap naar een schitterend (en succesvol, trouwens) bidbook. Schrijven kan een veelomvattend vak zijn.

Dressuur

Medewerkers zijn net paarden – vertrouw daar maar op

Wie paarden dresseert en zich een beetje in die materie verdiept kent de term ‘learned helplessness’, vrij vertaald ‘aangeleerde hulpeloosheid’. Het beest lijkt het vertrouwen in zichzelf kwijt, is afwachtend en zet vrijwel geen stap meer zonder daartoe te worden aangespoord. Sommige door hun baasjes verpeste paarden vertonen verdacht veel gelijkenis met op een soortgelijke manier mishandelde medewerkers.
Lees meer >