Wat doe je als je doelgroep zich niet interesseert voor wat je te vertellen hebt? Almaar harder praten, wilder gesticuleren en je boodschap versimpelen? Kan. Besef wel dat het resultaat vooral zal zijn dat je steeds harder en wilder zult moeten roepen om nog gehoord te worden.
Er zijn woordvoerders en communicatieadviseurs die werkelijk geloven dat interviews beter worden van mediatraining en uitgebreide voorbereiding. Soms is dat niet het geval. Integendeel.
Fake-nieuws is hard op weg het woord van dit decennium te worden. Iemands reputatie ligt met een goedgemikte leugen maar zo aan gruzelementen. Mogendheden spelden elkaars bevolking sprookjes op de mouw en proberen verkiezingen te beïnvloeden. De waarheid als optie.
Als managers alleen maar dingen aan het doen zijn omdat anderen die van hen verwachten – u weet toch: brandjes blussen, targets halen, overleg hier na collega daar… Als managers zichzelf nooit eens de tijd gunnen om zich af te vragen waaróm ze met hun team doen wat ze doen en wat dat nou eigenlijk bijdraagt aan, ja… aan wat eigenlijk? Als ze geen goed verhaal hebben? Hoe moeten managers dan in hemelsnaam hun mensen motiveren? Waarom zouden die in de touwen moeten om een of ander iets te bereiken?
Lees meer >
Al sinds jaar en dag heet verzekeringsadviseur A ‘A’. Maar ja, A gaat samen met B en de nieuwe naam zal niet ‘AB’ of ‘BA’ worden. Dat kan creatiever. En alle aandeelhouders moeten zich erin kunnen vinden. Zowel sommige van A als van B hebben bedenkingen. De tijd dringt. Met veel gemasseer, geluister, gepraat, diplomatie en overreding lukt het. Niemand loopt boos weg. Ook de klanten niet.
Het bedrijf bestond in de huidige vorm vijf jaar en stond op het punt op te gaan in weer een ándere onderneming. Over hun bijzondere bedrijfsprocessen (waar we niets over mogen vertellen anders dan dat ze niet geschikt waren voor rondleidingen of open dagen) wilden ze een boek voor alle medewerkers. Een mooie, stevige schrijfklus in nét te weinig tijd verder lag er een schitterend bewaarexemplaar. Voor later.
Het voor publicatie inzien van een interviewtekst. De meeste journalisten hebben er een broertje dood aan, ervaren woordvoerders weten wel beter dan er vanaf te zien. ‘Alleen controleren op feitelijkheden, hè?’, sputtert de journalist nog even. Tuurlijk, joh.
Velen noemen zich adviseur. Ze praten graag met mensen met macht, gooien daar de benen onder tafel en citeren uit boekjes met advies en voorgesneden wijsheden. Als het écht ergens over gaat worden ze er niet bij betrokken. Dat vinden ze dan heel raar.
Soms zijn ‘klokkenluiders’ welbeschouwd niet meer dan niet al te heldhaftige anonieme mailtjesschrijvers. Hen zo noemen trekt acuut hun mantel van heroïek weg en toont hen als de lafaards die ze zijn. Een wethouder ontleende rust aan deze kracht van het woord, ook wel ‘frame’ genoemd.Lees meer >
Hoogste tijd dat de tekstschrijver zijn plek in het centrum van het communicatievak herovert. Je kunt nog zo briljant ideeën bedenken, strategieën uitbroeden of mensen dromen verkopen; als het product van je denkwerk niet leesbaar op papier of beeldscherm komt, ben je alsnog nergens.
