Berichten

Hier wordt niet ge-Woo’d

De Wet open overheid (Woo) bedoelt ervoor te zorgen dat overheden niets ‘stiekem’ kunnen doen. Ieder berichtje, kattebelletje, notitieblaadje, WhatsAppje of SMS’je dat ambtenaren, bestuurders en adviseurs maken of onderling naar elkaar sturen, rijp of groen, kan dwingend opgevraagd worden.

De Woo is daarmee een kanon op een mug. Ze maakt dat je bijna terughoudend zou worden in wat je adviseert en welke scenario’s je tevoren doordenkt. Het openbaar bestuur wordt niet beter door álle communicatie die achter de schermen plaatsvindt aan de openbaarheid prijs te geven. (Hoe zouden boekhouders, caissières of loodgieters over hun klanten praten als ze zich onbespied weten? Zegt het iets over hoe ze hun werk doen?)

Steeds als wij van Open Deuren betrokken zijn bij projecten waar Woo-aanvragen over binnenkomen is onze reactie dezelfde: onze opdrachtgever mag alle communicatie van of naar ons overdragen aan wie er maar om vraagt. Zelf documenten sprokkelen en indienen doen wij niet. Nooit. Onze contacten met opdrachtgevers en hun medewerkers zijn vertrouwelijk.

Vreedzame onderduiker

Verzuip ons niet, overheid

Alle aandacht die overheden opeisen gaat ten koste van onze aandacht voor iets of iemand anders. Dat mogen communicatieafdelingen en bestuurders zich best wat vaker realiseren.

De communicatieadviseur van de gemeente is er niet om de wethouder in het zonnetje te zetten – dat kunnen die wethouder en zijn partij via sociale media prima zelf. Dat de burgemeester gezellig doet voor en met bejaarden of kinderen mag ze helemaal zelf weten. En hoe goed er ook over nagedacht is, het is niet aan welke beleidscommissie dan ook om met gemeenschapsgeld inwoners van de beste mening (“U vindt toch zeker ook dat..?”) te overtuigen. Lees meer >

De brand bij de FEBO in Tilburg, 2 augustus 2017

Goedkope belofte, dure veiligheid

Hoe graag media, politiek en overheid ons soms ook van het tegendeel lijken te willen overtuigen: pech bestaat. Botte pech Niemands schuld. Niet te voorzien of voorkomen. Hoog tijd dat bestuurders dat ook inzien en afzien van het doen van de belofte ons voor leed te behoeden. Uiteindelijk levert een dergelijke belofte weinig meer op dan vermolmde geloofwaardigheid.

De mens kan niet zo goed overweg met ‘toeval‘. Er moet altijd wel iemand ergens iets gedaan of nagelaten hebben waardoor wij nu met de gebakken peren zitten. Door onze illusies op dat vlak te voeden met beloften van veiligheid en zekerheid trekken overheid en politiek kritiek als een magneet aan.

Lees meer >

Veiligheid versus comfort

Door woonwijk Brandevoort in Helmond lopen bovengrondse hoogspanningslijnen. Op die lijnen staat spanning (anders heb je er niks aan) en daardoor ontstaat een Extreem Laagfrequent Elektromagnetisch Veld. Dergelijke velden zijn overal om ons heen. Een deel daarvan is door mensen gemaakt. Omdat we willen telefoneren, internetten, navigeren, tv-kijken, radio luisteren en ‘tokkelen‘. En omdat we niet in het donker willen zitten.

De rijksoverheid formuleert voorzorgsbeginselen (pdf): omwonenden mogen maar aan zoveel ‘straling’ die door menselijk handelen ontstaat blootstaan. Aan de gemeente daarop te letten. Zij beschouwt het als haar taak omwonenden uit te leggen dat de situatie veilig is en hoe ze dat borgt. Waarbij ‘veilig’ natuurlijk per definitie een subjectief begrip is. Aandacht voor veiligheid draagt op zichzelf al niet bij aan comfort of aan een veilig gevoel.

Open Deuren helpt bij het formuleren en uitdragen van een verhaal dat bovenal eerlijk en daarmee vertrouwenwekkend wil zijn. (En leunt daarbij onder meer zwaar op deze site.)

mediatraining

Grenzen aan mediatraining

Er zijn woordvoerders en communicatieadviseurs die werkelijk geloven dat interviews beter worden van mediatraining en uitgebreide voorbereiding. Soms is dat niet het geval. Integendeel.

Lees meer >

Publiekscommunicatie over vluchtelingen

De deal met die Ottomaanse heerser lag nog in het verschiet, de EU had nogal wat te stellen met vluchtelingen. Elke Nederlandse gemeente kreeg de opdracht zoveel mogelijk nieuwkomers opvang te bieden op een manier die zowel menswaardig als voor omwonenden aanvaardbaar was. Dat regelen en met inwoners, raad, regio en provincie op één lijn blijven vereist geduld en daadkracht, brute eerlijkheid en op zijn tijd enige onverzettelijkheid. Ook die kleinere gemeente slaat zich er met wat steun bij de publiekscommunicatie manmoedig doorheen.

Bestuurscommunicatie over aanbestedingsfoutje

Bij openbare aanbestedingen mag je als overheid geen concurrentiegevoelige gegevens van de huidige aanbieder prijsgeven. Door een knip- en plakfoutje in een Excel-bestand is precies dát wat er gebeurt. Spoorslags wordt de fout hersteld maar de benadeelde mededinger speelt al op nog voor de opdracht verleend is. Dat vereist listig formuleren, overleg met (de juristen van) omliggende gemeenten en een steengoede persverklaring.

Communicatie over decentralisatie

Het Rijk besluit dat gemeenten voortaan verantwoordelijk zijn voor jeugdhulp, Wmo-zorg en Participatie. De gemeente Hilvarenbeek kiest een eigen koers om die verantwoordelijkheid te dragen en kan wel wat hulp gebruiken bij de communicatie daarover. We bouwen aan vertrouwen van bewoners en belanghebbenden door consequent de kernboodschap uit te dragen, veel gelegenheid te creëren voor debat en steeds weer geduldig te antwoorden op vragen.

Goede bestuurscommunicatie voorkomt pek en veren

De Gemeenteraad kon het niet waarderen dat de kosten voor Infrastructuur steeds weer opliepen, eerdere beloften van de wethouder dat ‘Nu, nu écht!’ het lek boven water was ten spijt. We staan de wethouder bij in het uit de organisatie naar boven halen van álle onderliggende feiten. Deze feiten op een begripvolle manier verwoorden en door de wethouder uit laten spreken klaart de lucht. Raad en wethouder kunnen weer met elkaar door één deur.

frame; klokkenluider; advies; woordvoering

“Klókkenluider…?!” – de kracht van een frame

Soms zijn ‘klokkenluiders’ welbeschouwd niet meer dan niet al te heldhaftige anonieme mailtjesschrijvers. Hen zo noemen trekt acuut hun mantel van heroïek weg en toont hen als de lafaards die ze zijn. Een wethouder ontleende rust aan deze kracht van het woord, ook wel ‘frame’ genoemd.Lees meer >