Berichten

Een wethouder sneuvelt.

Opstappen? Prima – maar zo liever niet…

/in , , , , , /door

Bij Open Deuren juichen we het toe als mensen verantwoordelijkheid nemen. Bestuurder of volksvertegenwoordiger durven worden. In de spotlights stappen, wetend dat ze niet per se op erkentelijkheid hoeven te rekenen. En ook als ze de verantwoordelijkheid nemen op te stappen als ze het verklootten. Maar doe dat opstappen dan wel goed en chic. Dat is hier niet meteen gelukt…

Een wethouder uit Diemen is in Amsterdam. Bij een café ontstaat wat gedoe en vervolgens geduw en getrek met politiemensen. De man wordt aangehouden en meegenomen naar het bureau. Daar vindt de politie in zijn tas diverse drugs (naar verluidt GHB en wiet) en daar ook zou hij een agent in het gezicht gespuugd hebben.

Lees meer >

ISS voor de zon.

‘Wow!’ en de Kunst van Bescheidenheid

/in , , , , , , /door

Wie als woordvoerder werkt, verdiept zich diepgaand in het werk van anderen. Wát deden ze, hóe deden ze dat, waaróm deden ze dat zo en wat ging er goed en fout? Op elk van die vragen formuleer je antwoorden waarmee ook leken uit de voeten kunnen. Soms word je al doende overvallen door de misvatting dat je precies weet waar je het over hebt. Sterker: dat je het zelf óók best zou kunnen.

Als je even niet oplet ga je bijna denken dat jijzelf de expert bent. (Een gedachte waar ook journalisten soms last van hebben – maar dit terzijde.) Wanneer dergelijke beroepsgebonden arrogantie mij omsingelt, denk ik aan deze foto. Om me weer snel therapeutisch nietig en functioneel bescheiden te voelen.

Lees meer >

Maawmuur

Modder en verantwoordelijkheid

/in , , , , , /door

De publieke opinie is niet mals voor wie een fout maakt. Een toegegeven fout lijkt voor sommigen aanmoediging een paar extra kluiten modder naar je te slingeren. In hun kielzog roeptoeterende volgelingen die het volume van de beschimpingen exponentieel versterken. Mensen maken het elkaar steeds lastiger verantwoordelijkheid te nemen.

Lees meer >