Soms worden we ingehuurd om mensen en organisaties te ‘mediatrainen’. Ons doel is vooral je niet op voorhand té nerveus te maken. Praten over wie je bent en wat je doet is meestal best leuk, toch?
Wel scheppen we er een sardonisch genoegen in per klant minstens één vreselijk lastige casus te verzinnen. Zoals deze, voor managers van een welzijnsorganisatie – laten we haar ‘Scotia’ noemen. Een verborgen microfoon pikte een vreselijk gesprek op. Wat nu..? Lees meer >
De Wet open overheid (Woo) bedoelt ervoor te zorgen dat overheden niets ‘stiekem’ kunnen doen. Ieder berichtje, kattebelletje, notitieblaadje, WhatsAppje of SMS’je dat ambtenaren, bestuurders en adviseurs maken of onderling naar elkaar sturen, rijp of groen, kan dwingend opgevraagd worden.
De Woo is daarmee een kanon op een mug. Ze maakt dat je bijna terughoudend zou worden in wat je adviseert en welke scenario’s je tevoren doordenkt. Het openbaar bestuur wordt niet beter door álle communicatie die achter de schermen plaatsvindt aan de openbaarheid prijs te geven. (Hoe zouden boekhouders, caissières of loodgieters over hun klanten praten als ze zich onbespied weten? Zegt het iets over hoe ze hun werk doen?)
Steeds als wij van Open Deuren betrokken zijn bij projecten waar Woo-aanvragen over binnenkomen is onze reactie dezelfde: onze opdrachtgever mag alle communicatie van of naar ons overdragen aan wie er maar om vraagt. Zelf documenten sprokkelen en indienen doen wij niet. Nooit. Onze contacten met opdrachtgevers en hun medewerkers zijn vertrouwelijk.
Gewoon een bericht in de krant van vandaag: Topman Smith steekt half salaris in Air France-KLM. Echt waar? Is zijn reputatie hem niets waard? Wie denkt zo’n man voor de gek te houden?
Het bericht voerde ons terug in de tijd. De nieuwe topman van dat beursgenoteerde bedrijf, Karel, ging veel meer verdienen dan zijn onder druk van aandeelhouders gejonaste voorganger. Die voorganger werd door de medewerkers gemist. Het was een aardige man met kennis van waar het bedrijf in deed – geen accountant die de NV als ‘moneymaker’ beschouwde.
Fake-nieuws is hard op weg het woord van dit decennium te worden. Iemands reputatie ligt met een goedgemikte leugen maar zo aan gruzelementen. Mogendheden spelden elkaars bevolking sprookjes op de mouw en proberen verkiezingen te beïnvloeden. De waarheid als optie.
