‘The Warroom’ & het gevoel van crisis

/in /door

In het gemeentehuis troonde de woordvoerder onze adviseur mee naar The Warroom (zijn aanduiding). Knipsels en prints over ‘de casus’ tegen de muur, het dossier met de feiten op tafel. Hier overlegden ze over de crisis en “de liegende pers”.

Die schreef inderdaad best vervelende dingen. “Maar waar maken ze fouten?” Fluks wees de vinger op enkele minder vleiende kwalificaties. “Oké, da’s allemaal onaangenaam om te lezen. Maar wat klópt er niet?”

Al snel ontmantelde onze klant The Warroom en onderschreef daarmee ons advies: “Zo’n kamer voedt de onvrede en de sfeer van crisis. Oké, de media bejegen je bestuurder kritisch – leer hem maar gauw daaraan te wennen in plaats van de media de schuld te geven. Wordt-ie groot en sterk van.”

Redacteur en talkshowhost

/in , , , /door

De architect tekende een woon-zorgcomplex. Op de begane grond een koffietentje, winkels en loketten voor sociaal werk. Daarboven kwamen drie verdiepingen aan- en inleunwoningen, verzorgingsflats en gemeenschappelijke ruimten. In de binnentuin tekende hij een chic afgescheiden deel voor dementerenden met dwaalgedrag: het was práchtig, echt waar. Aan de redacteur dat mooi te verwoorden.

Open Deuren zou het bidbook schrijven op basis waarvan de gemeente de winnaar de opdracht ging gunnen. Het verhaal van de architect was leidend. Helaas was het geen grote prater. Hij liet zich zowat ondersneeuwen door de andere aanwezigen. De redacteur moest eerst zijn talent als talkshowhost aanspreken om de architect te redden uit de gespreksoverheersende klauwen van projectontwikkelaar, aannemer en financier. Toen de man eenmaal ruimte en vervolgens (subtiel aangemoedigd) zelfvertrouwen voelde, viel iedereen stil. Ademloos luisterden ze naar wat de architect bezielde.

Het was de eerste stap naar een schitterend (en succesvol, trouwens) bidbook. Schrijven kan een veelomvattend vak zijn.

Beatrix College laat leerlingen het verhaal over de school vertellen

Het verhaal van een school

/in , , /door

Het is dringen op de markt van achtste groepers. Als middelbare school wil je natuurlijk dat die allemaal weten waarom ze voor jou moeten kiezen. Daarvoor heb je een goed verhaal nodig dat je laat vertellen door de mensen die het best weten wat deze school bijzonder maakt. Dus zeggen leerlingen van het Beatrix College in Tilburg op de nieuwe website dat ze ‘niet wisten dat er docenten bestonden zoals hier’. Dat ‘het fijn is als mensen écht willen weten wie je bent’- ook al ben je verlegen, draag je een hoofddoek of doe je aanvankelijk brutaal.

De Tilburgse scholengemeenschap past stap voor stap (tijdens de verbouwing blijft de school gewoon open) al haar uitingen aan om te laten zien hoe je op deze school ervaringen voor het leven maakt.

Een geslaagd missiedocument, mét gevoel

/in /door

Toen de opdrachtgevers van deze IT-gigant bij ons terechtkwamen hadden ze er al een heel traject en een paar mislukte versies van hun missiedocument op zitten. Daar waren ze wel een beetje moe van; liever gisteren dan vandaag wilden ze de markt op met hun nieuwe propositie.

Gelukkig merkten ze al snel op dat het nieuwe bureau vragen stelde die de anderen vóór ons overgeslagen hadden. Heel simpel hoor: wat willen jullie bereiken? En waarom is dat zo belangrijk voor jullie?

Lang verhaal kort: het verhaal dat er al lag miste de bevlogenheid van onze gesprekspartners. Er moest alleen nog maar het gevoel in van een stel vakidioten dat de wereld wilde bestormen met een eigen visie op de toekomst van IT. Dat was moeilijk genoeg, want woorden ademen niet van zichzelf. Maar binnen twee weken stond het verhaal op het web. Hun conclusie: “Eindelijk een tekst waar we blij van worden. Dit zijn wij.”

Wees eerlijk tegen jezelf – en ons

/in , , , , , , /door

De aantijging ‘intimiderend’ en ‘opdringerig’ was niet afdoende. De twee anoniem klagende ambtenaren vulden de mix aan met ‘onoorbaar ogende contacten tussen wethouder en lokale bordeelhouder’. De soap kon beginnen. Beginvraag: kon de wethouder eerlijk naar zichzelf kijken..?

Het college liet de wethouder acuut barsten. De wethouder zelf probeerde de kwestie weg te lachen. Er was niets aan de hand en of wij dat even onder woorden wilden brengen? Na een indringend intake-gesprek (verhoor?) in zijn vakantiebungalowtje begon het hem te dagen dat deze slag op deze manier niet te winnen was. Sterker: het gewerd hem dat hij bij nader inzien misschien toch eigenlijk best wel verkeerd te begrijpen was geweest.

Zonder dat eerlijke inzicht hadden we hem helaas niet kunnen helpen.

Coaching in presentatie

/in , , , , , /door

Hij was weg van Remco Claassen. Tranen met tuiten had hij gelachen, daar stónd iemand. En wat Claassen allemaal zei was zo wáár! Och, als hij maar half zo indrukwekkend kon zijn… Zó wilde hij voortaan zijn medewerkers toespreken!

Hoe langer hij probeerde zichzelf te persen in een mal waarin hij niet paste hoe gênanter het werd. Grappen peurend uit situaties die zo komisch niet waren. Open deuren (ghèghè) en platitudes presenterend als waren ze wereldwijsheden – tragisch.

Met wat coaching hebben we hem begeleid naar een stijl die bij hém paste. Het personeel had zijn baas terug.

Instructiefilm over zorg voor oudere patiënten

/in , , , , , , /door

In het kader van deskundigheidsbevordering wil een groot ziekenhuis een film die medewerkers wijst op de verwarring die kan ontstaan bij oudere patiënten. Om delier te voorkomen is soms extra zorg en aandacht nodig. In plaats van een ‘Hoe te handelen bij een opname van geriatrische patiënten’-instructievideo draaien we een interview. Mevrouw Bezemer vertelt in haar eigen tempo hartverscheurend droog en glashelder wat narcose en een week bedrust met haar deden. Ziekenhuismedewerkers die de film zien raken ontroerd. Dat ze in de zorg beter op ouderen moeten letten vergeten ze hierna niet snel meer.

Imagocampagne voor grensverleggers

/in , , , , , , /door

Niemand kan om het interne opleidingsinstituut van de onderwijsorganisatie heen. Het team zoekt waardering om wie ze zijn en wat ze toevoegen. Ze willen tevens hun imago opvijzelen. We achterhalen in teamsessies wat hen dan zo bijzonder maakt: mensen laten groeien door hen steeds weer uit te dagen grenzen te verleggen. Deze claim blijken ze ook in hun eigen dagelijkse werk iedere dag opnieuw waar te kunnen maken. Het team wordt zo als vanzelf een uithangbord van waar het voor staat. Ze zijn wat ze doen, ze doen wat ze zijn. Identiteit krijgt voortaan de kans imago te worden en andersom.

Redactie? (Papier is meedogenloos.)

/in , , , , , , , , /door

De directeur-bestuurder vertelt prachtig over waar het heen moet met de organisatie. Op dat vlak hoeft niemand hem iets bij te brengen. Maar het verhaal dat hij al tientallen keren hield opschrijven lukt niet. Papier blijkt meedogenloos. Het maakt onvermijdelijk duidelijk waar onnavolgbare en waar niet te volgen gedachtesprongen zitten. Door nog één keer goed naar het verhaal te luisteren, een diepte-interview met de directeur-bestuurder te houden en onze redactie ontstaat alsnog een logisch, kloppend visiedocument waarin het verhaal ook op papier overeind blijft.

Begeleiding fusie: twee worden één

/in , , , , , , , /door

Al sinds jaar en dag heet verzekeringsadviseur A ‘A’. Maar ja, A gaat samen met B en de nieuwe naam zal niet ‘AB’ of ‘BA’ worden. Dat kan creatiever. En alle aandeelhouders moeten zich erin kunnen vinden. Zowel sommige van A als van B hebben bedenkingen. De tijd dringt. Met veel gemasseer, geluister, gepraat, diplomatie en overreding lukt het. Niemand loopt boos weg. Ook de klanten niet.