Berichten

‘The Warroom’ & het gevoel van crisis

/in /door

In het gemeentehuis troonde de woordvoerder onze adviseur mee naar The Warroom (zijn aanduiding). Knipsels en prints over ‘de casus’ tegen de muur, het dossier met de feiten op tafel. Hier overlegden ze over de crisis en “de liegende pers”.

Die schreef inderdaad best vervelende dingen. “Maar waar maken ze fouten?” Fluks wees de vinger op enkele minder vleiende kwalificaties. “Oké, da’s allemaal onaangenaam om te lezen. Maar wat klópt er niet?”

Al snel ontmantelde onze klant The Warroom en onderschreef daarmee ons advies: “Zo’n kamer voedt de onvrede en de sfeer van crisis. Oké, de media bejegen je bestuurder kritisch – leer hem maar gauw daaraan te wennen in plaats van de media de schuld te geven. Wordt-ie groot en sterk van.”

Stomme strategie: wegduiken voor de media

/in , , , , , , /door

“Ze moeten ons hebben – en dus zeggen we niks!” De Raad van Commissarissen van een chemisch bedrijf adviseert de directie om vooral niet te reageren op de serie kritische interviews met medewerkers die in de regionale media verschijnt. Iets met ‘stilzitten als je geschoren wordt’. Het bestuur volgt die lijn, tegenwerpingen van de afdeling Communicatie ten spijt. Als ze ons na kantooruren uitnodigen stuift het even stevig in de bestuurskamer. Kunnen ze uitleggen waarom ze hun eigen adviseurs negeren? Niet?

Een dag later wordt de verslaggeefster, de ‘boosdoenster’, gebeld. “Zou je eens langs willen komen? We hebben al veel te lang gezwegen…”

persbericht, media, journalistiek

De kunst van een goed persbericht

/in , , , , , /door

Ze bestaan nog steeds: communicatiemensen die een ronkende reclamefolder van een ‘newsy’ bedoelde kop voorzien, het ‘persbericht’ noemen en denken daarmee zichzelf en de journalistiek een dienst te bewijzen. Doodzonde en contraproductief. Terwijl het schrijven van een goed persbericht heus zo moeilijk niet is.

Lees meer >